Wegen met Zegen september 2022

Na de Walk of Wisdom tocht van vorig jaar, heb ik besloten om elk jaar een weekje in mijn eentje een wandeltocht te maken voor reflectie en bezinning.

Dit jaar heb ik besloten de Wegen met Zegen tocht te gaan lopen. Ik voel me niet comfortabel om onderweg mijn overnachtingen te regelen, dus dat is een weekend puzzelen en plannen van te voren. Ik wil per dag ongeveer 20-22 km lopen. De etappes in het boekje zijn korter dus er moest gepuzzeld. Uiteindelijk is het gelukt om adressen te vinden op een beloopbare dagafstand en  ook nog aansluitend op elkaar. De tocht is rond dus die zorg neem ik niet mee onderweg.

  • Dag 1   Nijmegen – Oosterhout 12 km
  • Dag 2 Oosterhout – Herveld 22,5 km
  • Dag 3 Herveld – Heteren 27,3 km
  • Dag 4 Heteren – Elst 20,3 km
  • Dag 5 Elst – Angeren 20,2 km
  • Dag 6 Angeren – Gendt 24,2 km
  • Dag 7 Gendt – Lent station 17,8 km

Dag 1

Minimaal gepakt, maar toch nog 8 kg aan rugzak mee. Inclusief 2 liter water want ondanks dat het niet een hele lange tocht is vandaag wordt het toch wel heel warm is de voorspelling.

Om half 10 pak ik de trein naar Nijmegen. Ik word over Amsterdam gestuurd en beland in de trein tussen allemaal Formule 1 fans die op weg zijn naar Zandvoort. Een gezellige drukke boel.

Om 12:15 uur kom ik in Nijmegen aan en loop ik van het station naar de Antonius van Padua kerk, het officiële vertrekpunt van de Wegen met Zegen tocht. Daar aangekomen blijkt er een curiosa en boekenmarkt aan de gang te zijn. De kapel is helemaal anders ingericht. Dit had ik niet helemaal verwacht en ik sta een beetje om me heen te kijken. Ik wilde graag even in stilte een kaarsje aansteken voor een goede tocht en de treinreis achter me laten. 

Op een andere plek in de kerk heb ik een kaarsje aangestoken, maar ik heb niet de drukte in kunnen wisselen voor een beetje stilte. Komt nog wel ga ik vanuit.

Het eerste deel van de route gaat door Nijmegen. Ik ben blij met de GPX op mijn telefoon want ik ben om de haverklap de bordjes kwijt. Het is ook druk in de stad dus ik sta Aan. Ik kom langs de Stevenkerk. Vorig jaar kon ik daar bij terugkomst geen kaarsje meer aansteken omdat we vlak voor sluitingstijd binnen waren. Ik ga naar binnen om een kaarsje aan te steken. Een verlate afsluiting van vorig jaar en het begin van deze nieuwe tocht. Het brengt goede herinneringen naar boven.  Een klein beetje van de drukte laat ik achter me als ik op de eiland-strook in de Waal loop. Maar de volgende betonnen brug duikt al weer voor mijn neus op dus het gevoel is van korte duur. De route voert door de nieuwbouw van Nijmegen, over een landgoed om vervolgens de bebouwde kom van Oosterhout in te wandelen. Ik heb last van de warmte. Het lopen valt me zwaarder dan normaal. Ik bn erg blij met mijn 2 liter water die ook helemaal op gaan.

In Oosterhout vind ik bij de kerk de honesty box en verzamel ik de eerste bladzijde van het pelgrimsdagboek. Mijn overnachtingsadres blijkt naast de kerk te zijn. Ik word heel hartelijk ontvangen. De vlierbessensap laat ik mij prima smaken terwijl we gezellig praten en ik even bij kan komen. Er wordt ’s avonds heerlijk vegetarisch voor me gekookt en we praten 5 kwartier in een uur. Ik voel me enorm verwend en dankbaar.

Dag 2

Na een goede nachtrust is ook het ontbijt prima verzorgd. Ik heb een beetje moeite met afscheid van de plek en deze enorme gastvrije mensen. Maar misschien zien we elkaar zaterdag (dag 7) nog in Ressen.

Vanwege werkzaamheden op de dijk, word ik omgeleid. Ik loop langs een drukke doorgaande weg. Niet een inspirerend begin en ik ben blij als ik na een paar km mag afslaan naar het dorpje Slijk-Ewijk. Er is weer een zomerse dag voorspeld en het wordt snel warm. De natuur is dor en droog en de paden zijn stoffig. Ik merk dat ik nog niet heel veel energie krijg van het landschap om me heen. Mijn hoofd is druk en ik ben erg bezig met het wandelen en de route.

Met de middag kom ik aan de plas een pannenkoekenrestaurant tegen. Het ziet er niet heel open uit maar ik besluit toch even te checken. En ja hoor, ze zijn open. Ik plof neer op het terras en laat mij de cola en de pannenkoek goed smaken. Weer bijgetankt vervolg ik de route. Het rondje om de plas wordt even onderbroken om een lus door Valburg aan de andere kant van de snelweg te maken. De lus kenmerkt zich door veel asfalt en het is erg warm. Het is maandag en de horeca in Valburg is allemaal dicht. Bij de supermarkt haal ik wat drinken en druiven en ik installeer me bij de kerk onder een boom in de schaduw. Voor het eerst komt er wat rust in mijn hoofd en mijn lijf. 

Na deze pauze trek ik weer verder voor het laatste deel van de route naar Herveld. Ook in Herveld word ik vriendelijk ontvangen door mijn gastvrouw. De achtertuin grenst direct aan de boomgaard, het is hier fijn toeven. Ik kom tot de conclusie dat ook in Herveld alle horeca op maandag is gesloten en moet mijn noodrantsoen aanspreken.

Morgen staat 27 km op het programma, dus ik ga vroeg slapen want ik wil morgen op tijd vertrekken.

Dag 3

’s Nachts heeft het een klein beetje geregend en dat brengt een klein beetje verkoeling. Je ruikt het ook. Om half negen neem ik afscheid van mijn gastvrouw en begin ik aan de 27 km naar Heteren.

Het eerste deel naar Zetten is ook weer veel asfalt en langs de (drukke) weg lopen. Ik mis bos en wandelpaden en vind het moeilijk om de stilte te vinden. In Zetten zou de tweede honesty box te vinden moeten zijn. Echter de kerk is dicht en aan de buitenkant kan ik de honesty box niet vinden. Ik word er chagrijnig van. Dit is totaal niet wat ik er van heb verwacht. Dan maar op zoek naar koffie. Net als ik het op wil geven en de conclusie wil trekken dat ook in Zetten geen horeca open is voor 11 uur ‘s ochtend zie ik een bakkerij met een lunchroom. De koffie en appeltaart smaken heerlijk. Een mevrouw die later ook plaats neemt op het terras vraagt welke route ik loop. De wegen met Zegen, nee die kent ze niet maar ze wenst me een goede reis. Ik word blij van dit  soort kleine gesprekjes en ontmoetingen. Ik vervolg een stuk vrolijker mijn weg.

Het stuk naar Hemmen is mooi: voor het eerst bos en onverharde wandelpaden.

Helaas kan ik Hemmen kan ik ook de honesty box met de 3e bladzijde niet vinden.

Ook het stuk langs de Linge is mooi. Bij de pannenkoekenboerderij stop ik voor de lunch. 

De route voert naar Indoornik en Randwijk. Weer over asfalt naast een drukke weg. Ik merk dat ik mijn energie weglekt. Ik stop bij het kapelletje in Indoornik. Ik steek een kaarsje op en laat de stilte even op mij inwerken. Dan komen ook de tranen. Voor het eerst een moment van loslaten.

Voordat ik Heteren inloop, word ik even met een kleine lus door een heel groen stukje geleid. Alsof ik in een andere wereld stap. Ik zoek een boom en installeer mij om even uit te rusten. Ik doe een yoga oefening om mijn hoofd tot rust te laten komen en wat spanning uit mijn lijf los te laten. Ik geef mezelf even ruimte en laad op voor het laatste stukje van vandaag. 

Omdat mijn overnachtingsadres zo’n 3 km buiten Heteren ligt, doe ik in Heteren boodschappen voor het eten vanavond. Na 27 km en weer een hete dag kom ik aan het einde van de dag aan bij de B&B. Een prachtige plek met een terras aan het water. Ik heb de hele ruimte voor mijzelf. De douche is heerlijk en ik spoel alle stoffigheid en ergernissen van me af. ’s Avonds bel ik Bep, mijn vriendin, die de route ook loopt maar 2 dagen eerder is gestart. We delen onze ervaringen. Fijn om even te kletsen met een mede pelgrim want onderweg kom ik geen wandelaars tegen. Diezelfde avond komt ook de groepsapp van de Walk of Wisdom tot leven. Ook Irene en Simone zijn deze week aan de wandel en Laura start een week later. Hoe bijzonder. Fijn om van ze te horen en mee te lezen met hun ervaringen. Toch nog een beetje pelgrim gevoel.

Dag 4

’s Nachts wakker veel wakker geweest van het gegak van de ganzen van de naastgelegen boerderij en van het onweer. ’s Ochtend ontmoet ik mijn gastvrouw, die het ontbijt komt verzorgen. We maken even een praatje en daarna laat ik me het ontbijt goed smaken.

Ik neem afscheid van de plek en ga op weg. Zonder dat ik er erg in heb mis ik een bordje. Als ik vind dat ik de weg nu toch wel erg lang en saai is, check ik mijn GPS. Ik ben al bijna in Homoet. Ik besluit niet terug te gaan en de lus van Homoet dan maar tegen de richting van de klok in te lopen. Ik mis daardoor wel een mooi stukje (met wandelpaden) bij de Elderse Zeeg, maar dat is dan jammer.

De route voert naar Driel. In de kerk en op het plein ervoor is een tentoonstelling over de Poolse militairen in de 2e WO. Het is precies 11 uur en het cafeetje gaat juist open. Even tijd voor koffie. Terwijl ik mijn koffie drink app ik Jos dat ik zo ontzetten baal van de route. Dat ik door de drukke wegen en het ontbreken van bos, niet echt tot rust kom en dat het hele idee van reflectie en bezinning een beetje ondersneeuwt. Jos weet me een beetje op te peppen en zegt dat ik mijn focus op de dingen moet richten die wel fijn/mooi zijn. 

Het helpt. De route vanaf Driel volgt ook andere weggetjes (kleinere weggetjes en meer onverhard) Ik krijg er zowaar energie van. Kort na de beelden van Limes loop ik ineens tegen Fort Vier aan. Een mooi restaurant aan het water. Ook al heb ik voor mijn gevoel net de koffie op, toch besluit ik om ook hier te stoppen voor een kop koffie. Op een heerlijke loungebank aan het water geniet ik van mijn 2e koffie vandaag. Volgens mij heb ik een enorme glimlach op mijn gezicht. Tot mijn grote verrassing zie ik Inge het terras op lopen. Ik zwaai. Haar afspraak is er nog niet en we maken even een praatje. Met een blij gevoel ga ik weer op pad. Shift in focus. Het lijkt te werken.

Ik loop Park Lingezegen in, een prachtig landschapspark tussen Arnhem en Nijmegen.  Rust. Deze omgeving doet me goed. Tenslotte het laatste stuk door naar Elst. Ik vind de honesty box in de kapel aan de achterzijde van de kerk. Ik besluit ’s avonds in het restaurant bij het hotel te eten. Je kunt nog prima buiten op het terras zitten en het is er gezellig druk. Er  hangt een lekkere vibe, beetje Franse nazomer. Het is heerlijk toeven. Ik laat het me aanleunen en laad op.

Dag 5

’s Nachts slaat het weer om en begint het te regenen.  Elke keer als ik buienradar check is het tijdstip dat het droog wordt weer verder naar achteren geschoven. Daar kan ik dus niet op wachten. Ik trek mijn regenpak aan en vertrek. 

Al snel loop ik Elst uit en Park Lingzegen weer in. Mijn regenpak is veel te warm. En het lijkt ook minder hard te gaan regenen dus ik trek het snel weer uit. 

Als ik de snelweg ben overgestoken kom ik allemaal borden tegen met informatie over de 2e WO: het vertelt hoe het er in dit gebied aan toe ging na de mislukte operatie Market Garden. De informatie komt binnen. Het stuk langs het Frontlijnpad langs de Linge ademt rust en geschiedenis en ik denk na over wat ik heb gelezen. Hoe anders moet het hier zijn geweest in oorlogstijd, in de frontlinie.  Ik sla af naar het Airborne pad en terwijl ik daar lopen komen er 4 oude vliegtuigjes overvliegen. Alsof ik terug ga naar het verleden. Heel bijzonder.

De route van Park Lingezegen naar Huissen is minder inspirerend maar ik merk het nauwelijks omdat ik afdwaal met mijn gedachten naar hoe goed ik het nu heb en hoe dichtbij de oorlog ook eigenlijk weer is. 

Het “kopje” op de kaart in het boekje dat staat voor horeca onderweg, is helaas gesloten, dus ik moet nog even langer geduld hebbenvoor ik aan de koffie kan. In het centrum van Huissen stop ik bij het eerste tentje wat ik tegenkom. Het ziet er uitnodigend en gezellig uit. Ik doe mijn rugzak af en dan staat Jessica aan mijn tafeltje. Weer zo’n toevallige ontmoeting. Ik geniet van de cappuccino en mijn heerlijke broodje. Ondanks dat er verder niemand buiten zit krijg ik eenzelfde soort vibe als gisteren op het terras van het restaurant in Elst. Ook nu krijg ik vragen over welke route ik loop. En ook nu kent men de “Wegen met Zegen” niet, maar hebben we wel een leuk gesprek. Ik kan wel de hele middag hier blijven zitten, maar dat gaat helaas niet. Bij het afrekenen wordt mij een goede reis gewenst en opgewekt stap ik verder.

Bij het klooster aangekomen loop ik er eerst omheen om te kijken of ik de honesty box kan vinden. Maar als ik hem niet tegenkom, ga ik naar binnen. De mevrouw bij de receptie weet wat ik bedoel en ik krijg mijn volgende bladzijde voor mijn pelgrimdagboek. Ik vraag of ze me wat meer kan vertellen over het klooster en dat doet ze graag. Ik mag ook even rondkijken. Het klooster straalt rust uit en ik kom mooie schilderijen en teksten tegen. Helemaal geïnspireerd ga ik verder naar Angeren. 

Onderweg krijg ik een appje van mijn gastvrouw van mijn overnachtingsadres dat ze onverwacht weg moest en dat ze zal appen wanneer ze weer thuis is. Ik koop iets te drinken bij de supermarkt en ga lekker zitten op een bankje bij de kerk. Even rust en mijn gedachten de vrije loop. Ik bestudeer de route van morgen en doe wat aanpassingen.

Mijn gastvrouw vandaag is ook een gezellige prater. Later op de avond komt er nog een logee. De avond vliegt voorbij door al dat geklets. Nieuwsflits:  koningin Elizabeth van Engeland is overleden. 

Dag 6

Weer veel kilometers voor de boeg vandaag. In de middag wordt regen voorspeld dus ik vertrek nu ook vroeg. Eerst naar Doornenburg. Het kasteel is mooi. Ik loop over de ophaalbrug de binnenplaats op. Ik zie een terrasje en denk “koffie” maar dan zie ik het bord “sorry we are closed”. Ik ben weer eens te vroeg. 

De horeca in Sterrenschans die ook in het boekje is aangegeven is als ik er om 10:30 langs kom ook nog gesloten. Ik vestig mijn hoop op het fort. Daar ben ik ook nog te vroeg maar als ik eerst doorloop naar het uiterste puntje loop is dat probleem opgelost. De koffie is klaar en ik geniet van koffie met appeltaart. Het fort kun je bezoeken en even twijfel ik of ik dat moet doen. Je voelt ook hier de geschiedenis, het verhaal. Ik besluit het toch over te slaan en op een ander moment zeker nog een keertje terug te komen. 

Ik loop niet terug over het pad naar Sterrenschans maar ik besluit te struinen. De lucht begint te betrekken en de wind steekt op, maar het blijft nog even droog. Het struinen geeft me een gevoel van vrijheid. Heerlijk om de wind te voelen en midden in de natuur te zijn. Ik zie de kudde paarden. De poel is helemaal droog gevallen. Ook hier heeft de natuur het zwaar door de warmte. 

Een paar kilometer verder pik ik de route weer op bij het pontje bij de Waaldijk. Ik loop echter niet bovenlangs maar besluit onderlangs over het graspad te lopen. Ik verlaat de Waaldijk om naar de Mariakapel van Hulhuizen te lopen. Een heel bijzonder kapelletje midden in een woonwijk tussen de huizen. Ik steek een kaarsje op en zeg dank aan Maria. Het begint een beetje te spetteren, maar ik hoop dat het overwaait. Ik heb al besloten om de lus naar Gendt te skippen en loop vanaf de kapel naar camping Waalstrand. 200 m voor de camping begint het te gieten en ik kom doornat het cafeetje binnen. Ik besluit hier maar te lunchen en tegelijkertijd een beetje op te drogen.

Na een uurtje is het inderdaad weer droog, maar ik ben nog geen kwartier verder of ik krijg toch nog een bui op mijn dak. Gelukkig een kleintje dus daar hebben we niet zoveel last van. Weer een uurtje later klop ik bij de B&B aan waar ik heel gastvrij wordt ontvangen door mijn gastheer. Ik heb mijn rugzak nog niet af gedaan of het regent. Goede timing.

Wat een prachtige plek is dit. Aan de ene kant zicht op de prachtige tuin en wijngaard en aan de andere kant kijk je uit op het weiland met paarden. Alles roept hier RUST. Ik trakteer mezelf op een wijntje en kom bij. Het ging de laatste dagen al beter met loslaten, tot rust komen en reflectie en bezinning maar op deze prachtige plek kan ik me er pas echt aan overgeven. Na het eten begin ik met schrijven…….

Dag 7

Ik zou hier graag nog een dagje blijven als retraite, maar ik heb ook wel weer zin om naar huis te gaan. Ik heb ’s ochtend nog een heel gesprek met mijn gastvrouw. Geïnspireerd door de plek en door de gastvrijheid van mijn gastheer en gastvrouw ga ik weg met de belofte nog een keertje terug te komen. Ik moet tenslotte het fort ook nog een keertje bezoeken. 

Het beloofd een regenachtig dagje te worden. En de regen laat inderdaad niet lang op zich wachten. Mijn regenpak doet goed dienst maar is ook wel weer erg warm dus als het even droog is doe ik het snel weer uit. Tot aan Bemmel krijg ik nauwelijks de kans om mijn pak uit te doen. 

In Bemmel droog ik onder het genot van een kopje koffie binnen even op. En zowaar breekt de zon dan ook door. Snel verder. De zon verdwijnt ook weer snel.  Het is dreigend maar ik hoop dat het tot Ressen droog blijft. IJdele hoop. Op 500 m voor  de pleisterplaats/kerk gaat het hozen. Ik heb niet eens tijd om iets aan te trekken. Ik ben binnen no time doorweekt. Zelfs mijn schoenen soppen. Ik kom een werkschuur tegen die open staat en ren naar binnen. Alles druipt. Het zijn maar buien maar je wordt er wel goed nat van. 

Een beetje verzopen kom ik even later aan bij het kerkje in Ressen. In de kerk staan allemaal sculpturen opgesteld in het kader van de Kunst en Cultuur route die vandaag in de streek wordt gehouden. Er zijn allemaal mensen en ik val een beetje uit de toon met mijn natte pak en rugzak.

Ik maak een praatje en vertel wat mij hier brengt. Ik vraag ook naar de honesty box. De vrijwilligster weet niet waar die is maar ze gaat het wel vragen in het huis ernaast. Even later komt ze terug met de box en ik ben blij met mijn pagina voor in het pelgrimsdagboek. 

Mijn gastvrouw van de eerste dag die hier ‘s middags zou zijn voor de lezing, zie ik helaas niet. Ik ben ook ruim te vroeg. Ik vraag aan de vrijwilligster of ze Nenny kent en of ze haar de groeten van mij  wil doen. Zo is de cirkel toch nog een beetje rond. 

Bij de landgoedwinkel even verder op stop ik voor de lunch. Met een heerlijk biologisch soep en tosti warm ik weer een beetje op. Het zonnetje breekt weer door en ik vervolg mijn weg naar Lent. De route volgt een stukje klompenpad en gaat daarna weer door een ander stuk van Park Lingezegen. Het is hier mooi en is een mooie afsluiting van deze tocht. 

Als ik Lent inloop begint het weer te spetteren. Bij de kerk vind ik de honesty box voor mijn zevende pagina. Snel doorlopen naar het station voordat ik weer kletsnat regen. Een beetje in gedachten verzonken, me realiserend dat de tocht nu bijna ten einde is, loop ik tegen Jos en Emma aan. Wat een enorme verrassing. Die had ik niet zien aankomen maar wat ben ik blij ze te zien. Wat fijn om ze  vast te kunnen houden en een dikke knuffel te kunnen geven. Ook al is het heel fijn om een week op alleen op pad te zijn, ik heb ze toch ook wel gemist!

Moe maar voldaan rijden we met de auto terug naar huis. 

Ik heb me van te voren niet gerealiseerd wat voor soort route en wat voor soort landschap ik zou tegenkomen. Misschien ben ik daardoor met de verkeerde verwachtingen gestart. Het heeft me geleerd dat een (bosrijke) omgeving, wandelpaden (onverhard) en weg van alle drukte ervoor zorgen mij enorm helpen om de stilte en rust in mezelf te vinden. 

Ik laat me afleiden door wat er om me heen gebeurd en door de verwachtingen die ik heb. Het spiegelt wat er in de dagelijkse praktijk ook gebeurd. Ik laat me te veel leiden door de ruis om me heen en verlies dan mijn focus en ik blokkeer de toegang tot de stilte en rust in mezelf. 

Dat is wat de wegen met zegen tocht me vooral heeft gebracht. Ik heb ervaren met hoeveel passie en zorgvuldigheid de tocht is beschreven en heb een ander beeld gekregen van de omgeving. Ik ben dankbaar voor alle gastvrijheid die ik heb mogen ontvangen en voor alle ontmoetingen met de mensen die op mijn pad zijn gekomen. Een ervaring en inzichten rijker.