Na de eerste vertrekceremonie ging Just Bennis voor het eerst de route wandelen als Pelgrim. ,,Hoewel ik de route kan dromen als routebeheerder, heb ik hem bewust nooit aan de hand van het wandelboekje en het Pelgrimsdagboek gelopen. En daar wilde ik nu graag tijd voor maken.”
Just vertelt dat hij besloot om dat aaneengesloten in een week te doen, omdat je volgens hem dan pas echt het gevoel krijgt dat je loskomt uit de dagelijkse sleur. Daarnaast besloot hij ook om niet toegeven aan je mobiele telefoon, tv, radio en kranten, waardoor je echt zonder die prikkels kunt nadenken over jezelf, stil staat bij de dingen die je doet, wilt gaan doen en ziet.
Wat Just ook bijzonder vond aan de tocht, waren de mensen die hij ontmoette. ,,Niet alleen wandelend, maar ook de mensen bij wie ik sliep en de verhalen die zij vertelden. Of de plekken waar je door hen kwam, waar je anders niet zo gauw zou komen. Het viel me al op toen ik de overnachtingen boekte, dat er werd meegedacht.” Zo was op een door hem gewenst logeeradres de eigenaar die dag niet thuis, maar regelde wel een alternatief slaapadres waar hij vanaf haar huis op een door haar ter beschikking gestelde fiets naar toe kon rijden.
Gastheren en -vrouwen die bij blijven zijn onder andere een weduwnaar in Herveld, die na het overlijden van zijn vrouw naar Santiago de Compostella was gelopen en daarna besloot zijn eigen huis open te gaan stellen voor wandelaars en fietsers. ,,Het stel in Elst nam me om gezamenlijk te gaan koken mét en vóór mensen met Alzheimer. Haar man heeft ook Alzheimer. Het project heet ‘onvergetelijk koken’, waar er een heerlijke driegangen maaltijd op tafel werd gezet. Ik had mezelf die avond opgegeven voor het tafeldekken en de afwas, zodat ik tussen het koken door met mensen kon praten. Door daar gewoon één avond te zijn en mee te doen met hun leven kreeg ik veel respect voor mijn gastvrouw van die dag.” Het zet volgens hem aan het denken. ,,Dan ben je dankbaar dat je zelf gezond bent en nog heel veel samen met je vrouw kunt doen.”
Met deze ervaringen en verhalen in zijn rugzak ging hij vervolgens weer op pad. Hij nam de verhalen van de mensen die hij tegenkwam mee en vergeleek ze soms met dingen die in zijn eigen leven spelen of speelden.
Het Pelgrimsdagboek hielp hier ook goed bij. “In het pelgrimsdagboek vind je onder andere vragen over hoe ik in het leven sta, wat ik te verbergen heb, wat ik zou willen veranderen. Daarnaast staat het vol met overdenkingen, leuke opdrachten en wetenswaardigheden. Sommige vragen en opdrachten moest ik ook echt even een dagje laten liggen om voor mezelf een goed antwoord te formuleren. Dat waren wel vragen die de tocht extra diepgang en bezinning gaven. Dankzij het wandelboekje ben ik niet alleen veel nieuwe en leuke dingen over de Overbetuwe te weten gekomen, maar heb ik ook zeven dagen lang door een prachtige omgeving kunnen lopen.
Hij geeft hierbij aan dat hij de zeven dagen echt als een rust- en zingevende tocht, deels naar binnen toe, heeft ervaren en vol energie en nieuwe inzichten weer thuis kwam. ,,Ik kan het iedereen aanraden, vooral ook om de pelgrimsroute aaneengesloten te lopen. Op die manier blijf je het beste met jezelf in contact en haal je er het mooiste uit. Neem de tijd voor de pelgrimstocht en neem zeker ook de tijd voor jezelf, de vragen die het pelgrimsdagboek je stelt en voor de prachtige paden door de Overbetuwe.”