Bezinningshuizen
In de bezinningshuizen langs de route kun je even bijkomen. Je kunt er zitten, een kop koffie halen, stil zijn of juist in gesprek gaan. Ieder bezinningshuis heeft zijn eigen bijzondere geschiedenis en karakter.
Pelgrimshuis Antonius
In de vorige eeuw schreef de gewaardeerde zanger Jules de Corte zijn bekende lied ‘Ik zou wel eens willen weten’. Dat gaat als volgt: ‘Waarom zijn de bergen zo hoog? Waarom zijn de zeeën zo diep? Waarom zijn de mensen zo moe? Misschien door hun jachten en jagen. Misschien door hun tienduizend vragen.’
Een prachtig lied waarin wordt verwoord dat we als mensen al zo lang onderweg zijn. Waar naartoe? Wat hebben we in het verleden niet allemaal gedaan? Welke illusies hebben we nagejaagd? Zijn we werkelijk op weg naar de vrede toe, zoals Jules de Corte wat ironisch zingt? Het is duidelijk dat de wereld misschien wel meer dan ooit in beweging is. Het aantal mensen dat huis en haard heeft verlaten, is nog nooit zo hoog geweest. Machtsevenwichten en ook wereldbeelden lijken aan het verschuiven. De noodzaak om nu echt in beweging te komen, vanwege het klimaat, wordt breed gevoeld.
In deze roerige tijden wil het Pelgrimshuis Antonius een plaats van rust bieden. Maar niet alleen van rust, want als pelgrims zijn we in ons persoonlijk leven in beweging. Wel een plaats die ook aansluiting zoekt bij persoonlijke bezinning en geloofsverdieping. We staan midden in de samenleving, in ons doen en in ons denken, maar willen voortbouwen op tradities. Denk aan Mozes die met zijn volk in beweging kwam. Denk aan Franciscus van Assisi die zijn leven radicaal omgooide. Denk ook aan Dietrich Bonhoeffer en Titus Brandsma die opstonden tegen onrecht. Het Pelgrimshuis Antonius voelt zich verbonden met kwetsbaren in onze samenleving – het staat daarbij dichtbij de Antonius van Paduagemeenschap, die het initiatief tot dit huis heeft genomen. Tegelijkertijd is het pelgrimshuis een plek voor iedereen die tot rust en bezinning wil komen. Vanuit het pelgrimshuis worden verschillende activiteiten georganiseerd, zoals wandelingen, meditaties en lezingen. Voor meer informatie
zie hier.
Beeld van Werenfridus in de pelgrimskapel
Werenfridus (gestorven op 14 augustus 760 n. C.) was één van de eerste missionarissen in Nederland. Hij speelde een belangrijke rol bij de verspreiding van het christendom in de Betuwe. Kunstenaar Hans Garritsen, die dit beeld van kalkzandsteen in 2022 maakte, heeft deze heilige een bootje met een doodskist erop in zijn handen gegeven. Dit verwijst naar de legende waarin het lichaam van Werenfridus in een bootje op de rivier werd gezet om te bepalen waar hij begraven moest worden. Het bootje voer tegen de stroom in naar Elst. Daar is hij begraven. Tot aan de Reformatie bleef zijn graf mensen trekken en was Elst een bedevaartsoord. Wat daarna precies met de relikwieën is gebeurd, is onduidelijk. Tot de Tweede Wereldoorlog was er in de katholieke kerk in Elst nog een klein relikwie aanwezig.
Pleisterplaats Ressen
Rond het middeleeuwse kerkje van Ressen is in 2015 Pleisterplaats Ressen gestart. Geboren uit het verlangen om deze inspirerende unieke plek breed in te zetten voor mensen die op zoek zijn naar zingeving en verdieping. Het eeuwenoude kerkje midden tussen de boomgaarden nodigt uit om even pas op de plaats te maken, stil te worden en alleen of samen met anderen te zoeken naar verbinding en verdieping. Deze protestantse Pioniersplek is speciaal bedoeld voor mensen voor wie de drempel naar ‘de kerk’ te hoog is en/of voor wie zich niet of niet meer thuis voelt in de meer traditionele vormen van het kerkgebeuren. Hier komen mensen samen voor de dagelijkse ochtendgebeden, Bid& Bakkie, retraitedagen, pleisterplaatsvieringen, het schilderen van iconen of een meditatiecursus. Pleisterplaats Ressen wordt ondersteund door de protestantse gemeente De Vierplek en wordt gedragen door een kleine, enthousiaste groep mensen met een brede interesse op het gebied van religieuze en zingevingsvragen en een ruime ervaring hierin. Voor meer informatie zie hier.
Dominicanenkloosters Huissen
Het oudste deel van het Dominicanenklooster stamt uit de Middeleeuwen en is een deel van een Kleefse Burcht die toentertijd in Huissen stond. Halverwege de negentiende eeuw werd hier het noviciaat (de opleiding voor pas ingetreden kloosterlingen) en de theologieopleiding gevestigd. Vanaf de jaren ’60 van de vorige eeuw werd het vormingswerk steeds belangrijker en werd het klooster trekpleister voor individuen en groepen mensen die verdieping en bezinning zochten. In december 2020 ging het eigendom van het klooster over op de Stichting Dominicanenklooster Huissen. Zij zet in de geest van de dominicanen de activiteiten in en het bestaan van het klooster voort. Rondom het klooster is de oude kasteelgracht nog te zien.
De geest van de dominicanen komt in het klooster echter nog steeds tot zijn recht. Deze vindt zijn wortels in 1216, toen werd de Orde van de Predikheren (Ordo Praedicatorum) gesticht door Dominicus de Guzman. Tijdens een reis door de Katharenstreek in Zuid-Frankrijk kwam hij tot het inzicht, dat door een gedegen geloofskennis en overdracht de mensen weer voor het katholieke geloof gewonnen konden worden. De dominicaanse spiritualiteit is gefundeerd op vier pijlers: het vormen van een gemeenschap, het onderhouden van het gebed en de contemplatie (overdenken en schouwen), studie en ten slotte de verkondiging of prediking. Tegenwoordig bestaat de dominicaanse familie uit broeders, slotzusters, actieve zusters en lekendominicanen. In 1858 werd door de dominicanen het Convent van de Koningin van de Allerheiligste Rozenkrans gesticht, het huidige Dominicanenklooster.
Voor de stichting werd een landhuis uit het begin van de 19e eeuw aangekocht. De architect Pierre Cuypers breidde het bestaande landhuis uit met twee vleugels en een kapel, zodat het huis als volwaardig klooster in gebruik kon worden genomen. In het klooster kwam het noviciaat, de leerschool voor de net ingetreden, jonge kloosterlingen, en al snel werd het klooster het moederklooster voor de dominicanen in Nederland. Het klooster werd in 2021 door de orde verkocht. Het werk van het Dominicanenklooster, het bezinningscentrum dat werkt vanuit de dominicaanse traditie en spiritualiteit, wordt echter wel gewoon voortgezet.
Dit betekent ook het voortzetten van het getijdengebed. U bent van harte uitgenodigd om het getijdengebed bij te wonen: Ochtendgebed: 8.00 uur; Middaggebed: 12.10 uur; Avondgebed: 18.30 uur. Op zondag is er om 10.00 uur een eucharistieviering. In de tuin van het klooster is een labyrint (links naast de kapel). Het is mogelijk om in het klooster te overnachten. Voor meer informatie zie hier.
