Etappe 11, Ressen – Nijmegen
Bijna twee jaar geleden, in de stromende regen, begonnen we aan de pelgrimsroute Wegen met Zegen. Na de indrukwekkende vertrekceremonie door Theo Brokx gingen we destijds met goede moed op pad en ondanks het feit dat het geen vijf minuten droog was die dag, bleef de stemming opperbest en werd het een prachtige dag. Vanuit Pleisterplaats Ressen faciliteerden we om de maand het lopen van een etappe door het vervoer te organiseren, te zorgen voor stof tot nadenken en ervoor te zorgen dat een of meerdere kerken bezocht konden worden. Vaak was er dan iemand aanwezig die interessante of leuke dingen over die kerk te vertellen had en meestal werden we verwelkomd met koffie en thee. De groep bestond uit een min of meer vaste kern waarbij zich elke keer een wisselend aantal pelgrims aansloten.
Elke etappe was anders, elke groep was anders, maar elke keer was de stemming prima en was het verrassend te merken hoe snel de groep tot vrij intieme gesprekken kwam.
Zaterdag 1 maart liepen we de laatste etappe, van Ressen naar Nijmegen, voor de meesten bekend terrein. Het voelde alsof we na een lange, lange tocht eindelijk op weg waren naar huis, de Antonius van Paduakerk. Thuis aangekomen werden we opgewacht door Theo Brokx die een hele mooie afsluitingsceremonie voor ons verzorgde en ons met een zegen wegstuurde, verder op onze weg door het leven. De taart van Beppie Peters was de finishing touch en maakte de afsluiting extra feestelijk.
Als groep hebben we samen deze dag vorm gegeven, daarom hier korte impressies vanuit de groep die laten zien hoe we die dag hebben beleefd:
De start was in Ressen. In het eeuwenoude kerkje beleefden we een dienstje, het ochtendgebed. De tekst over het op weg zijn in het leven nemen we mee om over na te denken. In het eerste deel van de tocht in stilte, om daarna onze gedachten met een medepelgrim te delen.
Langs de Landwinkel en via modderige klompenpaden ging de route. Onze weg werd letterlijk gedwarsboomd door een omgewaaide boom. De ene helft van de groep liep via struiken en een diepe greppel, terwijl de andere helft een gemakkelijke route via een fietspad had ontdekt.
Tijd voor alle soorten emoties, herinneringen en ook veel tijd om gewoon te luisteren….
Een route door het landschap van Nijmegen met fruitbomen, modderpaden, de uiterwaarden van de Waal en met veel trappen en kronkelpaden die ons brachten naar de hoogte van de stad.
Een mooie wandeling in stilte en samen op weg, veel modder en een omgewaaide boom. En dan de stad Nijmegen, waar de auto’s voorbij racen en razen. Weg stilte en rust. Maar het slot was mooi, samen zingen en de zegen.
Een mooie pelgrimstocht. Fijn om actief te zijn en tegelijkertijd te denken in stilte, te praten, uit te wisselen. En ondertussen te genieten van het mooie landschap, samen met mooie mensen.
Een pelgrim plant de route, maar soms moet je van de route afwijken. Vandaag moest dit ook, een oude boom had zijn geest gegeven en versperde de weg. Dit symboliseert twee dingen, één dat alles vergaat, ook een grote dikke sterke boom gaat dood en twee dat je soms keuzes moet maken, ga ik rechts of links het pad volgen.
Heel bijzonder om lekker te wandelen en ondertussen stil te staan bij je leven. Mooie toegankelijke teksten die je inspireren tot nadenken en fijne mensen om mee te praten.
Ik wist niets van pelgrimstochten, nu, mijn ervaring : het is echt mooi! De woorden, dan het overdenken, er op reageren, wandelen en intussen met ieder een gesprekje, Ik heb er een wandelvriend aan overgehouden, dit is wel bijzonder,
Wandelen in stilte, met de verbinding van de groep. Van plaats tot plaats, van kerk tot kerk. Een dag van overdenking en doorgaan met verdergaan.
Zaterdag 1 maart was de pelgrimstocht ten einde, een tocht die voor iedereen een andere betekenis had, maar die niemand ongemoeid liet.
De voor de wasdom broodnodige regen die bij de eerste etappe van de pelgrimsroute zo overvloedig uit de hemel viel, was bij de laatste etappe neergedaald, veranderde de bodem soms in een modderpoel, maar lag vooral te wachten om het gewas op haar tijd, van dienst te kunnen zijn.