Op vrijdagochtend werden we met een kopje koffie/thee en zelfgebakken koek ontvangen in de Antonius van Paduakerk in Nijmegen. Na een korte voorstellingsronde gingen we naar de pelgrimskapel van de kerk, waar we met een wegzendceremonie en de zegen op pad werden gestuurd naar Huissen.
Onder een stralende zon vertrokken wij, zes vrouwen en een chauffeuse voor de bagage en de catrering onderweg, richting onze eerste stoppunt: het Eijkpunt in Lent/Nijmegen-Noord. Het Eijkpunt is een multi-generatie woonproject. Hier kregen we uitleg over de achtergrond en het wonen van deze bijzondere plek midden in de nieuwbouw.
Vanaf het Eijkpunt liepen we in stilte door de natuur naar onze tweede stop, de protestantse kerk in Bemmel. Ondertussen was het ook al lunchtijd geworden. De kerkvrijwilligers hadden voor koffie en thee gezorgd.
Het laatste stuk van de route ging vooral door de weilanden richting Angeren, met een korte stop, en dan via de dijk naar Huissen, waar we verbleven in het Dominicanerklooster. Hier was ook de mogelijkheid om de gebedsmomenten mee te vieren. Tijdens het avondprogramma maakten we een mini-pelgrimage aan de hand van gesprekskaarten.
De volgende ochtend vertrokken we na ontbijt en ochtendgebed naar het platteland van Huissen, voor een stiltewandeling, geleid door het Zonnenlied van Franciscus. Helaas was het niet het stralende weer van de vorige dag, maar de uitgestrektheid deed veel goed. ’s Middags was er de mogelijkheid om deel te nemen aan meditatief schilderen. Het thema was wat voor jou vloed- en ebmomenten zijn in je leven. Dat leverde weer mooie schilderijtjes en gesprekken op. ’s Avonds werd er verder gegaan met de gesprekskaarten.
De laatste dag werd de terugweg naar Nijmegen weer aangevangen. Regende het gisteren, vandaag bleef het de hele dag droog. De route ging nu via Huissen-Zand, waar de Mariakapel even werd bezocht, en via het tuindersgebied rond Huissen. Bij de Linge bleven we even staan om te denken aan de gevechten die hier in de Tweede Wereldoorlog hadden plaatsgevonden. Dit werd nog duidelijker bij de Kapel van Onze Lieve Vrouwe van de Betuwe, midden in het vlakke land. Bij deze vredeskapel die in 1946 werd gebouwd stonden we nog even stil bij de oorlog èn bij de betekenis van Maria. Vanaf de kapel, langs de Betuwelijn en oud cultuurlandschap kwamen we al snel aan in Ressen. In de kerk werden we weer ontvangen met koffie en thee. Ook was er een korte middagviering.
Na de lunch gingen we op pad voor de laatste etappe van deze drie-daagse. Op naar Nijmegen. Al snel liepen we door de nieuwbouw en konden we in de verte de Waalbrug al weer zien liggen. In Nijmegen sloten we af met een afscheidsdrankje in één van de vele horeca-gelegenheden die Nijmegen rijk is.
Het was weer bijzonder om met een groep op weg te zijn. Het is en blijft wonderlijk hoe mensen die elkaar van te voren niet kenden, zo snel vertrouwd met elkaar zijn. Het was een goede tocht, niet alleen door het weer, maar ook door de open deelneemsters!